تلاش سران حاکمیت، نمایندگان و سخنگویان بورژوازی، برای تعرض به طبقه کارگر و اقشار کم درآمد جامعه، تنها بیان بی رحمی و شقاوت و بی شرمی پایان ناپذیر آنها نیست. بلکه بیان تلاش نمایندگان خودآگاه یک طبقه به منافع خود و دشمنی عمیق طبقاتی علیه طبقه کارگر از جانب آنها است. سخنان اخیر روحامی در خراسان شمالی و مخاطب قرار دادن مزد بگیران جامعه برای کار بدون مزد (بردگی مطلق)، در قامت رئیس دولت و سخنگوی این حاکمیت، بیان تعرض همه جانبه بورژوازی ایران و دولتش برای عقب راندن طبقه کارگر و خاموش کردن هر بارقه امیدی در میان این طبقه برای فردایی بهتر و زندگی ای انسانی است.

روحانی در سخنرانی خود گفته اند:

بحث مذاکره مخفی چهار جریان ناسیونالیست کرد (حزب دمکرات کردستان ایران، حزب دمکرات کردستان و دو شاخه سازمان زحمتکشان عبدالله مهتدی و عمر ایلخانی زاده) با جمهوری اسلامی و درز اخبار پراکنده آن به بیرون، سکوت و در ابتدا حتی انکار چنین ماجرایی از جانب این جریانات، مباحثات مختلفی را در میان جریانات سیاسی و فعالین اپوزیسیون راه انداخته است. تا جایی که به اصل ماجرا برگردد از یک سال و نیم قبل، مسئله مذاکره چهار جریان ناسیونالیست کرد با جمهوری اسلامی با میانجیگری نهادی نروژی به اسم "نروف" ( NORE) در جریان است.

با افشای گوشه هایی از حقایق این ماجرا سرانجام عمر ایلخانی زاده به عنوان "مسئول رهبری دوره ای مرکز همکاری احزاب کردستان ایران" در مورد این ماجرا به سخن آمد.

 

مصاحبه رادیو نینا با خالد حاج محمدی


وریا نقشبندی: اخیرا کمپینی در حمایت از زندانیان هفت تپه راه افتاده که کانون توجه جریانات مختلف، فعالین کارگری، سیاسی و اجتماعی و نهاد های حقوق بشری قرار گرفته. حزب حکمتیست (خط رسمی) در این خصوص اعلامیه ای صادر و از کمپین حمایت کرده است که در سایت حز ب قابل دسترس است. این کمپین که در ایران راه افتاده است خواهان آزادی بی قید و شرط زندانیانی است که در رابطه با اعتراضات و اعتصابات کارگران هفت تپه و فولاد اهواز در چند ماه گذشته دستگیر شده اند و در شرایط جسمی و روحی وخیمی قرار دارند. در این برنامه خالد حاج محمدی از رهبری حزب حکمتیست را به همراه داریم تا سوالاتی را در این زمینه با او در میان بگذاریم.

خالد حاج محمدی ضمن خوشامدگویی سوال اول را چنین مطرح میکنم که بنظر شما اهمیت این کمپین و تاثیرات آن بر فضای اعتراضی جاری در جامعه و خصوصا بر فضای اعتراضات کارگری، چگونه میبینید.

 

هفته گذشته پا به پای سفر وزیر امور خارجه آلمان و نخست وزیر ژاپن به ایران با هدف مهیا کردن شرایط مذاکره میان ایران و امریکا، تلاشهایی که تا کنون بی نتیجه مانده است، شاهد تشدید فضای نظامی و میلیتاریستی در منطقه بودیم. حمله به نفتکش ژاپن در نزدیکی تنگه هرمز، اداعای امریکا و عربستان در دست داشتن جمهوری اسلامی در این حمله و تصمیم دولت انگلیس در اعزام تنفگذاران ویژه خود به خلیج فارس، بار دیگر سایه جنگ را بر فضای "حل کشمکش از طریق مذاکره" انداخت.

ترامپ و متحدینش با هدف فشار به ایران، با توسل به تحریم، تهدیدات جنگی و میلیتاریزه کردن منطقه، به امید مذاکره و تحمیل شرایط خود به جمهوری اسلامی وارد این کارزار شدند. تصور میکردند با اتکا به این ابزارها، ایران را وادار به عقب نشینی هایی کرده و پیروزمند از این ماجرا بیرون میایند. امیدشان این بود که این پیروزی به ترامپ و هیئت حاکمه آمریکا امکان دهد در داخل آمریکا موقعیت بهتری پیدا کنند و در سطح جهانی و منطقه نیز بهبود موقعیت امریکا در مقابل رقبای بین المللی را به ارمغان آورد. اهدافی که پس از گذشت چند ماه نه فقط متحقق نشده، بلکه با بن بست کامل روبرو شده است.

روز ١٥ خرداد ماه جمعی از کارگران هفت تپه طی نامه ای به سازمان جهانی کار، از جمهوری اسلامی به عنوان عضو این سازمان، بدلیل سرکوب کارگران هفت تپه، نمایندگان و حامیان آنها، شکایت کرده اند. کارگران هفت تپه در این نامه به پاره ای از اقدامات سرکوبگرانه جمهوری اسلامی علیه کارگران در ایران و مشخصا کارگران هفت تپه پرداخته و خوهان رسیدگی این سازمان به این شکایت شده اند. کارگران هفت تپه از جمله به زندانی بودن و شکنجه نماینده خود اسماعیل بخشی، سپیده قلیان به عنوان حامی کارگران هفت تپه، به فشارهای وارده به علی نجاتی عضو هیئت مدیره سندیکا و به دستگیری و زندانی کردن و شکنجه ساناز الهیاری، امیر حسین محمدی فر و امیر امیرقلی که هنوز در زندانند و بعلاوه بازداشت و فشارهای این مدت بر عسل محمدی که همگی از اعضای هیئت تحریریه نشریه گام هستند، پرداخته اند.