به اتحادیه های کارگری، احزاب، نهادها و شخصیت های انسان دوست و مردم متمدن

اعدام در ایران سیر صعودی یافته است٬ از زمان انتخاب روحانی و روی کار آمدن دولت "اعتدال" او،  بیش از ٣٠٠ نفر اعدام شده اند. سالانه دهها زندانی تنها بدلیل عدم امکانات درمانی اولیه، جان خود را در زندانها از دست میدهند. هزاران نفر با احکام اعدام در پشت درهای زندان های ایران، در انتظار اند. همزمان هزاران زندانی سالیان سال در زندانهای جمهوری اسلامی بدلیل شرایط وحشیانه زندان٬ عدم امکانات اولیه زندگی٬ شکنجه های جسمی و روانی، و به خاطر فقدان امکانات درمانی اولیه٬ دچار انواع بیمارهای گوناگون شده و

متن سخنان خالد حاج محمدی در مراسم گرامیداشت یاد آزاد احمد٬ که توسط تشکیلات استکهلم حزب کمونیست کارگری عراق و کردستان فراخوان داده شده بود.

به یاد آزاد احمد عزیز!
و با احترام به تلاشهای خستگی ناپذیر او برای تحقق یک دنیای بهتر

روز ٣٠ اکتبر باندهای جنایتکار و قاتل، آزاد احمد چهره محبوب و برجسته کمونیست را از ما گرفتند. با پخش خبر مرگ آزاد احمد صف وسیعی از انسانهای عدالتخواه و برابری طلب در سراسر عراق، از رانیه و اربیل تا کرکوک و بغداد و بصره، و همچنان طیفی از

کمونیست: طبق خبری که در رسانه ها منتشر شده است برگزاری کنگره ملی کرد برای "تاریخ نامعلوم" به تعویق انداخته شده است. پیشتر این کنگره یک بار به بهانه انتخابات کردستان عراق به تعوق افتاده بود. اما علت این بار به تعویق افتادن چیست؟ "تاریخ نا معلوم" یعنی چه؟ یعنی چه تاریخی؟ چرا؟ چرا "نامعلوم"؟

خالد حاج محمدی: صاحبان کنگره ملی و احزاب و گروههای شرکت کننده برای تاخیر مکرر در برگزاری کنگره دلایلی را اعلام کرده اند. این دلایل اساسا اختلافات میان پ ک ک و جریان بارزانی و همزمان اختلاف بر سر تقسیم به قول خودشان ٦٠٠ کرسی و سهم

١٦ آذر ٩٢ پایان یافت. ١٦ آذر مناسبتی شد که روسای جمهوری اسلامی بر خلاف دوره های قبل٬ بدون ممانعت جدی نسل جوان در بخش زیادی از دانشگاههای اصلی ایران ظاهر شوند و دانشجویان و جامعه را از صحن دانشگاه مورد خطاب قرار دهند. امسال حسن روحانی بر خلاف هم کیشان پیشین خود٬ بدون هو کردن و اعلام انزجار٬ علاوه بر حمایت انجمنهای اسلامی و دانشجویان تحکیم وحدت٬ با استقبال نسلی از ناسیونالیستها٬ دانشجویان لیبرال٬ طیفی از روشنفکران "دمکرات و دگر اندیش" وارد صحنه دانشگاه شد.

کنگره ملی کرد و توقعات کومه له از این کنگره٬ انتقاداتی را در میان طیفی از مخالفین سیاست کومه له دامن زده است و همزمان مباحثاتی را در میان فعالین کومه له و مدافعان کنگره ملی کرد برانگیخته است. این ماجرا سوالاتی را که ظاهرا از جانب کمونیستها جواب گرفته بودند را دوباره زنده کرده است. من در نوشته قبلی خود ( "کنگره ملی کرد" حقایق و توهمات٬ کومه له و سیاست آن) به اهداف این کنگره٬ شرایطی که چنین کنگره ای را ممکن کرده است٬ نیروهای دخیل در آن و همزمان به سیاست کومه له پرداختم. این جا اساسا به توجیهات کومه له در دفاع از این کنگره و امیدهای این جریان به آن و به سوالاتی که در خصوص هدف کومه له از شرکت در این کنگره وجود دارد میپردازم.