اول مه امسال پرده ای دیدنی بود٬ هیچ زمانی به اندازه امسال از کارگر و "حقوق" کارگر گفته نشد. هیچ اول مه ی به اندازه امسال سنگ کارگر بر سینه زده نشد٬ و هیچ زمانی ترحم و کارگر پناهی به اندازه امسال عیان و روشن ابراز نشد. و هیچ زمانی به اندازه امسال کارگر فریبی و تلاش برای تحمیق طبقه کارگر عیان نبود. درآستانه اول مه نمایش کارگر پناهی و کارگر دوستی چون دودی غلیظ و رنگین سایه تیره خود را بر فضای سیاست ایران گستراند. اول مه امسال به معنائی ملی اعلام شد و در پس دودی غلیظ و فضائی مسموم و ضد کارگری و ضد سنتهای سوسیالیستی طبقه

اخیرا حمید تقوایی در جواب به کسانی که در مقابل فحشنامه های فعالین حزبش علیه رضا رخشان و دستاوردهای کارگران هفت تپه سد بستند٬ خود راسا به میدان آمده است. دیگران خراب کردند و تقوائی قرار است "جبران" کند و "عمق" بیشتری به این تعرض راست بدهد. حمید تقوایی در نوشته خود به نام "از خط پنج تا بانک جهانی!" تلاشی ناموفق کرده است٬ تا بر فحشنامه های فوق لباس تئوریک بپوشاند و برای برون رفت از مخمصه ای که حزبش دچار آن شده راهی بیابد. من در نوشته قبلی خود "چپ سبز با مشتهای گره کرده" جواب فعالین این حزب٬ فعالین کارمزدی و افراد پراکنده دیگر را دادم. اینجا و در جواب حمید تقوائی توجه خوانندگان را به نکاتی جلب میکنم.

پیروزی ناتو در لیبی٬ امید و آرزوهای بخشی از جریانات قومی و ناسیونالیستی٬ گروهای فاشیستی و جریانات حاشیه ای و غیر مسئول را برای دخالت نظامی در ایران زنده کرده است. حمله نظامی ناتو به لیبی از جانب بخش عمده اپوزیسیون ایران مورد دفاع قرار گرفت. این جریانات همراه دول غربی٬ حمله به لیبی را تنها راه پایین کشیدن قذافی میدانند٬ جنگ ناتو را امتداد انقلاب مردم و نیروهای طرفدار ناتو را به عنوان نمایندگان مردم و انقلابیون لیبی نام گذاشتند. این اپوزیسیون در جریان حمله ناتو به لیبی به نام مخالفت با دیکتاتوری در کنار ناتو ایستاد و در کل تبلیغات خود با هل هله و شادی کنار رسانه های دست راستی و ماشین تبلیغاتی غرب٬ به چشم مردم و طبقه کارگر

عملیات نظامی امریکا در پاکستان و قتل اسامه بن لادن چیزی جز یک اقدام تروریستی، تکرار صحنه دیگری از تروریسم دولتی آشنای امریکا نبود. یک بار دیگر این ژاندارمهای خود گمارده بنا به تعریف خودسرانه از عدالت و یکسر در چهارچوب منافع و مصالح خود در گوشه دیگری از دنیا نقشه قتل خود را به اجرا درآوردند. هیچ گونه تردیدی بر تروریسم کور بن لادن جایز نیست. پاکستان همواره لانه کثیفترین جریانات تروریست اسلامی بوده است. اما هیچکدام تغییری بر واقعیت تروریسمی به هماندازه سیاه و مخرب نمیدهد. همه هیاهوی از پیش مهندسی شده دولت امریکا و حماسه و قهرمانی

پتروشیمی ماهشهر از ٢٠ فروردین در اعتصاب است. خواست اصلی کارگران حذف پیمانکاران واسطه ای و انعقاد قرارداد مستقیم پتروشیمی با کارگران و لغو قراردادهای موقت است. این اعتصاب ادامه اعتراض آنها در ٢٨ اسفند ١٣٨٩ است که مدیریت با تهدید و وعده قصد ممانعت از اعتصاب داشت.
مدیریت پتروشیمی در جواب کارگران اعتصابی اعلام کرده که "حذف پیمانکاری باید با ابلاغیه وزیر نفت اجرا شود". اما کارگران به سخنان او اعتراض و بر مطالبات خود پای فشرده اند. سخنان مدیریت پتروشیمی ماهشهرعینا بهانه مدیریت پتروشیمی تبریز در جواب به کارگران اعتصابی در اسفند