اعتراض کارگران آذر آب از طرف حاکمیت با یورش وحشیانه جواب گرفت. اینبار تهدید و ارعاب و خط و نشان کشیدن برای کارگران و فرستادن واعظین و سرانجام جلو انداختن شوراهای اسلامی برای فریب و نیرنگ هم کار ساز نبود. سرانجام دولت "اعتدال" همانند همه پیشکسوتان خود گارد ضد شورش را به میدان فرستاد تا صدای کارگران آذر آب را خفه کند. روز ٢٨ مهر ماه کارگران آذر آب در سیزدهمین روز اعتصاب خود در کارخانه مورد حمله قرار گرفتند و علاوه بر ضرب و شتم ٢١ نفر از آنان بازداشت و فردای همان روز دو نفر دیگر نیز دستگیر میشوند. اما این توحش و بربریت سرمایه داران و گماشته هایشان در حکومت نتوانست اراده کارگران را در هم شکنند و تنها رسوایی بیشتر را نصیب حکومت کرد. طبق اخبار منتشره از کارگران هفت تپه، دیروز هفت نفر از بازداشتی های آذر آب آزاد شدند و بقیه تا ارسال خبر در زندانند.

دولت اردوغان یک بار دیگر به عربده کشی و تهدید مردم شمال سوریه و خصوصا مناطق کرد نشین این منطقه پرداخت. ترکیه بعد از تهدیدات مکرر و تمرکز نیرو، با عقب نشینی نیروهای آمریکایی از این منطقه، عصر امروز چهارشنبه ٩ اکتبر روستای "راس العین" را بمباران کرد. اردوغان اعلام کرده است که به این حملات از زمین و هوا ادامه خواهد داد و تصمیم دارد کل این منطقه راشغال کند. دولت فاشیستی ترکیه بمباران و کشتار مردم بی گناه این منطقه را "مبارزه" با تروریسم و تامین "امنیت" ترکیه نام گذاشته است.

اردوغان مدت زیادی است که مسئله تشکیل"منطقه امن" در شمال سوریه را طرح کرده و به بهانه پوچ امنیت ترکیه عملا میخواهد مناطق مرزی سوریه با ترکیه، از جمله منطقه شرق رود فرات که در حال حاضر در دست نیروهای حزب اتحاد دمکراتیک ( ی پ گ) است را اشغال کند. روزنامه های ترکیه نوشته اند، "ارتش ترکیه قصد دارد در مرحلۀ نخست عملیات خود، منطقه‌ای بطول ١٢٠ کیلومتر و تا عمق ٣٠ کیلومتر در خاک سوریه را به اشغال خود درآورد. آنها مدعی اند بعد از گرفتن این منطقه سه میلیون آواره سوریه ای را در آنجا "مستقر" خواهد کرد.

مقدمه کمونیست: نوشته ای که ملاحظه میکنید، متن پیاده شده سخنرانی خالد حاج محمدی در پلنوم ٤٦ کمیته مرکزی حزب به تاریخ ٦ اکتبر ٢٠١٩ تحت نا "ناسیونالیسم کرد، جایگاه ما و کمونیسم در کردستان" است. این متن پیاده و توسط سخنران برای انتشار بیرونی آماده شده است.

رفقای عزیز بحث ناسیونالیسم کرد، جایگاه ما و موقعیت کمونیسم در کردستان، بحث جدیدی نیست و جزو مباحث آشنا برای جریان ماست که مکرارا در مورد آن صحبت کرده ایم. امروز و در پرتو تحولات منطقه و اتفاقاتی بزرگی که افتاد و خصوصا در دل تحولات این دوره جامعه ایران، نگاه دوباره به موقعیت احزاب ناسیونالیسم کرد و کمونیستها در کردستان و نقش و جایگاه جریان حزب ما ضروری است.

ابتدا اشاره کنم که تمرکز بحث من بر کردستان ایران و بررسی احزاب این دو جنبش در این جغرافیا است. اما تحولات این دوره در کل خاورمیانه، افق مشترک احزاب ناسیونالیست در دل بحران خاورمیانه، تقسیم بندی آنها در قطب بندی های جهانی و منطقه ای، لازم میکند نگاهی گذرا به موقعیت شاخه های مختلف این جنبش در کشورهای مختلف در این دوره داشته باشیم. این را خصوصا از آن جهت لازم میدانم که مستقل از کشمکش میان این احزاب و جنگ و جدلهای همیشگی آنها باهم، عروج و افول موقعیت هر کدام از شاخه های این جنبش تا ثیرات مثبت و منفی مستقیم بر موقعیت بقیه دارد.

 

دوره جدیدی از تقابل طبقه کارگر و بورژوازی ایران و حکومتش را در مقابل خود داریم. دوره ای که بورژوازی ایران راهی جز تعرض به سطح معیشت طبقه کارگر برای جواب به نیاز سرمایه ندارد و طبقه کارگر رسما و آشکار در مقابل این تعرض و استثمار و بردگی سد میبندد. دوره ای که همه جدالها در جامعه، حتی جدال در خود حاکمیت و میان جناحهای مختلف آن، رنگ این کشمکش اصلی و علنی و آشکار را بر خود دارد. دوره ای که مختصات خاص خود را دارد و تاثیرات آن بر فضای سیاسی جامعه و صف بندی نیروهای در صحنه کاملا مشهود است. دوره ای که طبقه کارگر با پرچم خود علیه فقر و استبداد و علیه حاکمیت سرمایه به میدان آمده است. امروز بر هیچ کسی پوشیده نیست که محور این دوره جدال در جامعه ایران بطور مستقیم و آشکار حول جواب به معیشت و به این اعتبار حول جواب به فقر و بی حقوقی مطلق، بیکاری و استثمار، گرانی و گرسنگی در جامعه میگذرد. جدالی که طبقه کارگر مدعی و بورژوازی ایران و دولتش را بعنوان دو صف متخاصم در مقابل هم قرار داده است.

مصاحبه رادیو نینا با خالد حاج محمدی

فواد عبداللهی: با سلام. شما شنونده‌ی یکی دیگر از برنامه های رادیو نینا هستید. نزدیک به نهصد نفر از کارگران شرکت "هپکو" اراک روز گذشته با اعتصاب خود مسیر راه آهن شمال به جنوب را مسدود کردند. وعده‌های دروغین مسئولین و متحقق نشدن مطالبات کارگران بار دیگر آنها را به میدان کشیده است. اما اعتصاب کارگران هپکو با حمله‌ی وحشیانه‌ی نیروهای گارد ویژه مواجه، و به خاک و خون کشیده شد. اخبار منتشر شده از مجروح شدن پانزده نفر و دستگیری سی نفر از کارگران حکایت دارد. خالد حاج محمدی ضمن خوش آمد گویی به شما اجازه بدهید با این سوال آغاز کنیم که حمله به کارگران هپکو در چه شرایطی صورت می‌گیرد؟ ظاهرا به دنبال عقب نشینی و شکست کل حاکمیت از احکام فلّه‌ای که به کارگران هفت تپه تحمیل کرده‌ بودند، همه امروز کارگر دوست و کارگر پناه شده‌اند. چه شد که به یکباره و با سرکوب وحشیانه‌ی کارگران هپکو از طرف نیروهای قهری دولت مواجه شدیم؟