یوسف خبرخواهی فعال سیاسی چپ و از پناهندگان سیاسی ایرانی که سالهاست بعنوان پناهنده سیاسی از طرف ״یو ان״ ترکیه برسمیت شناخته شده در اعتراض به عدم توجه اداره مهاجرت برای انتقال به کشورهای پناهنده پذیر، علیرغم وقوف به عواقب زیانبار تصمیم خود، اعتصاب غذای نامعلومی را آغاز کرده است.
یوسف خبرخواهی بدنبال بارها مراجعه و تماس با "یو ان" و عدم دریافت جوابی مشخص تصمیم به اعتصاب غذا گرفت. شرایط بشدت سخت و ناامن زندگی در ترکیه، وی و هزاران نفر از پناهنجویان ایرانی را در وضعیت بسیار نامناسبی قرار داده است. علاوه بر فشار امرار معاش و سختی زندگی روزانه، سالها انتظار برای انتقال به کشور ثالث جهت بهره مند شدن از زندگی امن و مطمئن، نگرانی زیادی را

مصاحبه با خالد حاج محمدی

کمونیست: کنفرانس تشکیلات خارج حزب پایان یافت٬ اطلاعیه پایانی کنفرانس به موضوعاتی از گزارش تا اولویتهای تشکیلات خارج میپردازد٬ اولین سوال این است که ارزیابی کنفرانس از فعالیت حزب در خارج چه بود؟

خالد حاج محمدی: گزارش فعالیت یکساله تشکیلات خارج توسط من به کنفرانس ارائه شد. اعضا حزب و شرکت کنندگان عموما هم گزارش را کامل و همه جانبه دانستند و هم ارزیابی مثبتی از این دوره کار داشتند. همزمان به موانع و کمبودهای کار این دوره اشاره کردند. در این زمینه و در جواب به سوالتان به چند نکته میپردازم.

مدتی است شاهد مواضعی"جدید" از حزب کمونیست کارگری در مورد سوریه هستیم. "انقلاب در سوریه و پیشرویهای تاریخساز آن" و شعارهای "بعد از سوریه نوبت ایران است" و "بعد از اسد نوبت خامنه ای است"٬ ناگهان به ابراز نگرانی از کشتار مردم در سوریه ٬ تغییر یافته است.

اخیرا و بدنبال حمله جریانات مسلح اپوزیسیون اسد به چند روستا در کردستان سوریه و کشتن ٧٠ نفر از مردم بیگناه٬ و به اسارت گرفتن ٣٥٠ نفر و همزمان سر بریدن ٢٠ جوان در یک روستا٬ حزب کمونیست کارگری طی اطلاعیه در ٣ اوت ٢٠١٣ این قتل عام را به نام "جنایت علیه بشریت" محکوم کرده است. نوشته اند:

تحرکات دانشجویی در سالهای اخیر و به مناسبت ١٦ آذر امکانی ایجاد کرده است که احزاب و جریانات مختلف به این بهانه نسل جوان در دانشگاهها را خطاب قرار دهند و تلاش کنند افق جنبشهای خود را به افق آنها تبدیل کنند. در پرتو این تلاش و صف بندیهای ایجاد شده از جمله در دانشگاه میتوان به افقهای واقعی احزاب و جایگاه جنبشی آنها در بطن مبارزه طبقاتی دست یافت. این حقیقت به هر کارگر و کمونیست و انسان آزادیخواهی امکان میدهد که درجه و نوع آزادیخواهی جریانات سیاسی را با کنار زدن شعائر و ادعاهای خودشان٬ از نزدیک ببیند. دانشگاه و تحرکات اعتراضی و فضای سیاسی آن و جایگاه احزاب سیاسی در آن یکی از میدانهای جدی این محک زدن است.

دوره اخیر و با عروج کمونیسم در دانشگاه در سالهای ٨٣ تا ٨٦، و دست بالا پیدا کردن افق کمونیستی بر افق جریانات مختلف بورژوایی٬ توجه به

ارائه لایحه اصلاح قانون کار به مجلس، دوره دیگری از جدال بر سر قانون کار را در میان نمایندگان سرمایه دامن زده است. از دولت و زیر کار، فراکسیون کارگری مجلس، خانه کارگر، شوراهای اسلامی و کانون عالی انجمنهای صنفی، تا کانون عالی انجمنهای صنفی کارفرمایان، دور دیگری از جدال بر سر چگونگی تحمیل بیحقوقی به طبقه کارگر را شروع کرده اند. طرفین این جدال تلاش میکنند در غیاب حضور متحد طبقه کارگر و نمایندگان و تشکل های واقعی کارگری، و بر بستر سه دهه سرکوب سیستماتیک این طبقه، کارگران را به حمایت از این یا آن طرف دعوا، در صف مدافعان سرمایه، جلب کنند.

لایحه جدید اصلاح قانون کار، چیزی جز تلاش سرمایه و نمایندگان آن برای تغییر در قانون کار ضدکارگری به نفع بورژوازی و تضمین سودآوری هر