موجی وسیع از اعتراضات کارگر فرانسه را فرا گرفته است. بعد از یک دوره اعتراضات خیابانی و جدال هر روزه جوانان و مردم معترض با پلیس و نیروهای دولتی، پس از "خیزشهای شبانه" طبقه کارگر فرانسه پا پیش گذاشت و اعتراضات در شکل اعتصابات کارگری به مراکز بزرگ صنعتی کشیده شد. دامنه اعتصابات علاوه بر کارگران پالایشگاههای نفت، نیروگاههای اتمی و ترمینالهای حمل و نقل، شرکتهای راه آهن، خلبانان ایر فرانس را نیز در میگیرد. طبق خبر خبرگزاریها متروی پاریس و ایر فرانس نیز از روز پنجشنبه به اعتصاب خواهند پیوست.
کارگران خواهان باز پس گیری تصمیمات دولت اولاند در مورد اصلاح قانون کار این کشورند که در نتیجه آن، بخشی از دستاوردهای طبقه کارگر فرانسه از جمله ٣٥ ساعت کار در

حکمتیست: حزب حکمتیست هر سال هفته ای را به معرفی دستاوردهای منصور حکمت اختصاص داده است. تاریخ جنبش کمونیستی در جهان، علاوه بر حکمت، صاحب شخصیتها و رهبران فکری و عملی بیشماری است٬ سوال اینست که چه نیازی بازخوانی حکمت را در اولویت حزب قرار می دهد؟ سوال میشود چرا حزب بازخوانی مارکس یا لنین را در دستور نمیگذارد؟
خالد حاج محمدی: همه جنبشهای سیاسی در دنیا از راست تا چپ، رهبران، ایدئولوگها و تئوریسین های خود را گرامی میدارند، آنها را معرفی میکنند، تجارب و سیاستهای آنها را

اول مه ٩٥ پایان یافت. در ایران نیز مانند بسیاری از کشورهای دیگر مدتها قبل از اول مه بحثها و جلسات مختلف و جدالهای زیادی در مورد چگونگی پیش برد این روز و این مناسبت کارگری در جریان بود. مراسمها و جمع و جشن و تحرکات مختلفی صورت گرفت که در ادامه به آن اشاره ای خواهم کرد. دو طرف این ماجرا هم کارگران و فعالین کارگری و کمونیستها و چپها و...٬ و هم جمهوری اسلامی و ارگانهای ضدکارگری آنها قرار داشتند. مستقل از اینکه جزئیات بحث و جدلهایی که در این دوره خصوصا در میان فعالین کارگری و سوسیالیستها و همه کسانی که خود را متعلق به این جبهه میدانستند چه بود و چه افق و ماهیتی بر آنها حاکم و به آن شکل میداد، در هر دو جبهه فعالیتها و تلاشهای زیادی

مقدمه: تعیین سالانه "حداقل" دستمزد از جانب شورای عالی کار پایان یافت. اما در دنیای واقعی هم برای بورژوازی و دولتش و هم برای طبقه کارگر و رهبرانش این مسئله خاتمه یافته نیست. مستقل از اینکه دولت روحانی و کل کارفرمایان تلاش میکنند بحث و مبازره برای افزایش دستمزد را پایان یافته اعلام کنند٬ اما نیاز کارگر برای بهبود زندگی و تعرض هر روزه دولت و کارفرمایان به سطح معیشت این طبقه خواه ناخواه مقابله و اعتراض این طبقه در اشکال مختلف را به همراه دارد.
هر سال و همراه با پایان سال دولت وقت جمهوری اسلامی٬ وزیر کار و ارگانهای "کارگری" آنها دوره ای از فعالیت٬ بحث و جدل و چانه زنی را زیر چتر حداقل دستمزد پیش میبرند

با نزديک شدن اول مه شارلاتانهاي رژيم طبق معمول پشقراول تبديل اين روز به روز تعظيم و تکريم به درگاه سرمايه و حکومتش شدند. اينها با قسم خوردن به نام کارگر و روز کارگر، با اشک تمساح ريختن براي بيکاري و گراني و تورم و دستمزدهاي ناچيز، در اوج بيشرمي تلاش ميکنند کارگر را کَت بسته، در بارگاه طبقه سرمايه دار و دولت بورژوايي سلاخي کنند. چهره هاي آشنايي که عمري است در لباس وزير و نماينده و وکيل خود گمارده طبقه کارگر به زمخت ترين شيوه در توجيه توحش بورژوازي ايران عليه اين طبقه به فريبکاري مشغولند و از اين راه امرار معاش ميکنند، امروز کارگران را به سکوت و قناعت و شُکرگذاري در بارگاه دشمنان قسم خورده اين طبقه فرا ميخوانند. پيشقراولان اين صف عليرضا