جلال طالبانی شخص اول اتحادیه میهنی و رئیس جمهور قبلی عراق روز سه شنبه سوم اکتبر در گذشت. بی تردید مرگ جلال طالبانی به عنوان یکی از شخصیتهای اصلی جنبش ناسیونالیسم کرد در عراق و منطقه، لطمه ای برای این جنبش و ضربه ای جدی به اتحادیه میهنی است.
جنبش ناسیونالیسم کرد، احزاب و شخصیتهایش (مستقل از محاسبه گری های سیاسی و کینه و نفرتهای درونی شان)، حق دارند یاد طالبانی و تلاشهای دیرینه او را گرامی بدارند. این طبیعی ترین کار هر جنبش سیاسی، مکتب هنری، ادبی، علمی و...... است.
تا اینجای مسئله جای بحثی نیست و هر انسان متمدنی تلاش میکند اگر مجبورش نکنند، روز مرگ هیچ کسی را برای نقد و بیان حقایق زندگی سیاسی منفی او انتخاب نکند. اما زمانی که عده ای به نام چپ و کمونیست در سوگ شخصیتهای بورژوایی و ناسیونالیستی می نشینند و برای آنان اعتبار "آزادیخواهی و سوسیالیستی" می تراشند، دیگر سکوت مجاز نیست.

مقدمه: تا کنون نامه هایی از فعالین کمونیست و شخصیتهای مختلفی در مورد رفرانم کردستان عراق، سیاست درست در قبال آن، نگرانی و راه حلهای مختلف، آینده کردستان عراق، موقعیت کمونیستها و مخاطرات و امکانات و میدانهای دخالت کمونیستها و... برای رهبری حزب حکمتیست آمده است. اینجا تلاش کرده ایم مجموعه ای از نکات و سوالات و ملاحظات مختلف را در کنار هم بچینیم و آنرا در مقابل دبیر کمیته رهبری حزب ، خالد حاج محمدی قرار دهیم تا جواب بدهد. با این مقدمه ضمن تشکر فراوان از همه رفقایی که تلاش کرده اند در این مبحث شرکت و به سهم خود کوشیده اند، راهی اصولی در مقابل حزب و جنبش ما و همزمان جامعه قرار دهند، وارد اصل مسئله خواهیم شد.

سوال: با توجه به تغییراتی که در منطقه و بخصوص عراق پیش آمده است تشخیص محتوای واقعی مسئله کرد در دورۀ کنونی مهم است. در دوره ای ستم ملی به شیوه ای بیرحمانه بر مردم کرد زبان عراق تحمیل میشد اما امروز دیگر مسئله کرد مسئله ستم ملی بر مردم کردستان عراق نیست و این ستم پایان یافته است.

مصاحبه کمونیست با خالد حاج محمدی

کمونیست: بیانیه کمیته رهبری حزب حکمتیست تحت عنوان "اتحاد ناسیونالیستهای کرد و مخاطرات آن" که ١٤ اوت منتشر شده است، حاوی مسائل متنوعی، از امید بستن احزاب بورژوایی و از آن جمله نایسونالیستهای کرد به تخاصمات دولت ترامپ و ارتجاع منطقه با جمهوری اسلامی، بحث جنگهای نیابتی دول منطقه علیه هم، به اتحاد ناسیونالیستهای کرد زیر سیاست و افق این تخاصمات، به پیوستن رسمی کومه له به جبهه ناسیونالیستهای کرد و همزمان به مخاطراتی که در مقابل جامعه است و وظایف کمونیستها و حزب حکمتیست و لزم سد بستن در مقابل افقهای ارتجاعی در کردستان و... پرداخته است. قبل از هر چیز سوال این است که آیا موقعیت ایران و دامنه تخاصمات امریکا، عربستان و کل این جبهه در سطحی است که رژیم چینج یا تحولی از کانال آنها در ایران ممکن باشد، چیزی که اپوزیسیون بورژوایی ایران به آن دل خوش کرده است؟

مصاحبه رادیو زمانه با خالد حاج محمدی

تحریریه زمانه: ارزیابی شما از همه‌پرسی استقلال در اقلیم کردستان، زمینه، پیامد احتمالی و محتوای سیاسی آن چیست؟

خالد حاج محمدی: موقعیت امروز عراق بسیار حساس و ویژه است و آینده روشنی در مقابل آن نیست.عراق امروز عملا به سه بخش “شیعه”، “سنی عرب زبان” و “کرد نشین” تقسیم شده است و در هر منطقه ای جریانات قومی و مذهبی حاکم اند. امروز هیچ جریانی عراق متحد را نمایندگی نمی‌کند. فدرالیسم قومی حاکم نه تنها به مشکل عراق و دسته بندی‌های عشیره‌ای، قومی و مذهبی و نظامی پایان نداد، بلکه خود زمینه‌ساز جنگ و تخاصمات قومی و مذهبی بیشتری در جامعه عراق شد.

مصاحبه رادیو "پیشنگ" با خالد حاج محمدی

عرفان کریم: شنوندگان عزیز به برنامه امروز رادیو "پیشنگ" خوش آمدید. مسئله برگزاری رفراندوم که در ماه گذشته از جانب حزب دمکرات کردستان(پارتی) اعلام شد، بحثهای مختلفی را دامن زده است. بخشی از احزاب و جریانات سیاسی به بهانه های مختلف به مخالفت با رفراندوم پرداخته اند و بخشی هم از آن دفاع میکنند و نحوه انجام آن، شروط و موازین خود را در این رابطه طرح کرده اند. حزب کمونیست کارگری کردستان طی بیانیه ای موضع خود مبنی بر دفاع از رفراندوم را اعلام کرده است و همزمان شروطی را برای تضمین رفراندوم مد نظر خود بیان کرده است، از جمله اینکه رفرانداوم همزمان در اقلیم کردستان و مناطق مورد مناقشه انجام گیرد، این رفراندوم باید زیر نظارت مراجع بین المللی مانند سازمان ملل باشد، نتیجه رفراندوم باید عملی شود، رفراندوم باید در فضایی آزاد و دور از هر نوع اعمال فشاری پیش برود و همزمان به همه احزاب و جریانات سیاسی فرصت برابر داده شود تا قبل از رفراندوم بتوانند مردم را با دیدگاه و نظرات خود در مورد رفراندوم آشنا کنند.