طبقه کارگر ترکیه پای میز محاکمه

قرار است ١١١ کارگر ترکیه در ٣ ژوئن محاکمه شوند. جرم این کارگران شرکت در اعتراضات کارگران "تکل" ترکیه در انکارا در سال ٢٠١٠ است. از جمله کسانی که به محاکمه کشیده میشوند نام سخنگوی اتحادیه کارگران خواربار، رستوان، هتل و کشاورزی بخش تر کیه (TEKGIDA-IS) مصطفی ترکل به همراه ٤ نفر از کارمندان ملی اتحادیه و ١٢ نفر از روسای کنونی و سابق شاخه‌های مناطق مختلف کارگران دیسک (DISK ) و دو نفر از رهبران بخش خدمات عمومی اتحادیه کسک (KESK ) و دیگر فعالین کارگری و فعالین اجتماعی، را میتوان مشاهده کرد.

اعتراض کارگران "تکل" ترکیه از ١٥ دسامبر ٢٠٠٩، در اعتراض به اخراج ١٢ هزار کارگر از ٥٧ کارخانه تنباکو و الکل که به اتحادیه کارگران بخش غذائی مربوط بودند، شروع شد و به مدت چند ماه ادامه داشت. کارگران به اخراج و بیکارسازی و همچنین به کار قراردادی که طرح ده ماهه دولت برای استخدام کارگران بود و به نام "س ٤" مشهور است اعتراض داشتند و خواهان تامین کار با همان شرایط شغلی خود و با همان مزایا بودند. این اعتراضات بارها در شکل تجمع دهها هزار نفره کارگران از شهرها و بخشهای مختلف ترکیه خودنمائی کرد. از جمله در ١٧ ژانویه ٢٠١٠ حدود صدهزار کارگر از همه شهرهای ترکیه در دفاع از کارگران "تکل" در آنکارا دست به اعتراض زدند. این تحرکات کارگری بارها توسط پلیس ترکیه مورد حمله قرار گرفت و تلاشهای زیادی برای متفرق کردن کارگران٬ و برای انشقاق در صفوف آنها صورت گرفت که با هوشیاری کارگران خنثی شد. دولت با به میدان آوردن روئسای بالای اتحادیه هایی چون تک ایش و سخنرانی در جمع کارگران٬ اعتراض آنها را قیچی و به سازش بکشانند که کارگران او را هو کردند و سخنرانی او را قطع کردند. کارگران در مقابل تلاشهای عوامل دولت و جریانات فاشیستی با شعار "کارگر ترک و کرد اتحاد" و با کنار گذاشتن پرچمهای ترکیه٬ همبستگی و همسرنوشتی طبقه کارگر را به همه نشان دادند. صفی از آزادیخواهان در خود ترکیه از مدارس تا دانشگاهها به دفاع از کارگران پرداختند. جامعه ترکیه برای چنیدن ماه تحت تاثیر تحرک طبقه کارگر بود. روزنامه و نشریات و خبرگزاریها و کل میدیای ترکیه تحت تاثیر قرار گرفت. تحت تاثیر فضای عمومی و فشار وسیع طبقه کارگر ترکیه سرانجام دادگاه وقت مجبور شد به نفع کارگران رای بدهد.

این تحرک کارگری عملا تا نزدیک ماه مه ٢٠١٠ ادامه یافت. در اول مه و در ادامه اعتراضات کارگران "تکل" و تحت تاثیر فضا و توازنی که ایجاد شده بود٬ طبقه کارگر ترکیه اولین بار بعد از ٣٣ سال توانست مراسم روز کارگر را در میدان "تقسیم" استانبول با جمعیتی ٣٠٠ هزار نفره برگزار کند. دولت ترکیه٢٢ هزار پلیس را برای مقابله با کارگران در اول مه بسیج کرد که به اهداف ضدکارگری خود نرسید و کارگران ترکیه بار دیگر و بعد از سرکوب سال ٬١٩٧٧ میدان "تقسیم" در استانبول را در اول مه به محل همبستگی خود تبدیل کردند.

اعتراض و تحرکات کارگران "تکل" نه تنها از پشتیبانی وسیع کارگران ترکیه بلکه میلیونها کارگر در سراسر جهان برخوردار بود. از کارگران بنز آلمان تا بخشهای مختلف طبقه کارگر در سراسر جهان٬ اتحادیه های کارگری٬ احزاب و جریانات چپ٬ از کارگران "تکل" دفاع کردند و یک همبستگی وسیع بین المللی در دفاع از آنان شکل گرفت. طبقه کارگر ترکیه در دفاع از آنها و علیرغم نقش منفی و ضد کارگری مقامات بالای اتحادیه های کارگری از جمله "ترک ایش٬" یک روز دست از کار کشید. طبقه کارگر ترکیه در دل این تحرکات متحد شد و تحرک ٣٠٠ هزار نفره اول مه و تسخیر میدان "تقسیم" در استانبول نتیجه آن بود.

دولت ترکیه پس از شکست سال گذشته خود، امروز با محاکمه این کارگران٬ میخواهد از کل طبقه کارگر زهر چشم بگیرد. محاکمه کارگران ترکیه تلاشی برای پس گرفتن دستاوردهای چند ماهه کارگران "تکل" و کل طبقه کارگر ترکیه در اعتراض چند ماهه سال ٢٠١٠ است. این گستاخی بورژوازی ترکیه علیه طبقه کارگر باید از جانب طبقه کارگر ترکیه٬ از جانب کارگران جهان جواب بگیرد. دفاع از کارگران ترکیه و اعلام انزجار علیه محاکمه فعالین کارگری٬ امروز بر دوش طبقه کارگر جهانی به عنوان یک طبقه و به عنوان یک تن واحد است. کارگران ترکیه چشم امید به هم طبقه ای های خود در سراسر جهان دوخته اند.
طبقه کارگر ترکیه پای میز محاکمه
قرار است ١١١ کارگر ترکیه در ٣ ژوئن محاکمه شوند. جرم این کارگران شرکت در اعتراضات کارگران "تکل" ترکیه در انکارا در سال ٢٠١٠ است. از جمله کسانی که به محاکمه کشیده میشوند نام سخنگوی اتحادیه کارگران خواربار، رستوان، هتل و کشاورزی بخش تر کیه (TEKGIDA-IS) مصطفی ترکل به همراه ٤ نفر از کارمندان ملی اتحادیه و ١٢ نفر از روسای کنونی و سابق شاخه‌های مناطق مختلف کارگران دیسک (DISK ) و دو نفر از رهبران بخش خدمات عمومی اتحادیه کسک (KESK ) و دیگر فعالین کارگری و فعالین اجتماعی، را میتوان مشاهده کرد.
اعتراض کارگران "تکل" ترکیه از ١٥ دسامبر ٢٠٠٩، در اعتراض به اخراج ١٢ هزار کارگر از ٥٧ کارخانه تنباکو و الکل که به اتحادیه کارگران بخش غذائی مربوط بودند، شروع شد و به مدت چند ماه ادامه داشت. کارگران به اخراج و بیکارسازی و همچنین به کار قراردادی که طرح ده ماهه دولت برای استخدام کارگران بود و به نام "س ٤" مشهور است اعتراض داشتند و خواهان تامین کار با همان شرایط شغلی خود و با همان مزایا بودند. این اعتراضات بارها در شکل تجمع دهها هزار نفره کارگران از شهرها و بخشهای مختلف ترکیه خودنمائی کرد. از جمله در ١٧ ژانویه ٢٠١٠ حدود صدهزار کارگر از همه شهرهای ترکیه در دفاع از کارگران "تکل" در آنکارا دست به اعتراض زدند. این تحرکات کارگری بارها توسط پلیس ترکیه مورد حمله قرار گرفت و تلاشهای زیادی برای متفرق کردن کارگران٬ و برای انشقاق در صفوف آنها صورت گرفت که با هوشیاری کارگران خنثی شد. دولت با به میدان آوردن روئسای بالای اتحادیه هایی چون تک ایش و سخنرانی در جمع کارگران٬ اعتراض آنها را قیچی و به سازش بکشانند که کارگران او را هو کردند و سخنرانی او را قطع کردند. کارگران در مقابل تلاشهای عوامل دولت و جریانات فاشیستی با شعار "کارگر ترک و کرد اتحاد" و با کنار گذاشتن پرچمهای ترکیه٬ همبستگی و همسرنوشتی طبقه کارگر را به همه نشان دادند. صفی از آزادیخواهان در خود ترکیه از مدارس تا دانشگاهها به دفاع از کارگران پرداختند. جامعه ترکیه برای چنیدن ماه تحت تاثیر تحرک طبقه کارگر بود. روزنامه و نشریات و خبرگزاریها و کل میدیای ترکیه تحت تاثیر قرار گرفت. تحت تاثیر فضای عمومی و فشار وسیع طبقه کارگر ترکیه سرانجام دادگاه وقت مجبور شد به نفع کارگران رای بدهد.