طبق اطلاعه سندیکای کارگران شرکت واحد امرزو پنجشنبه ١٢ خرداد منصور اسالو از زندان آزاد شد. بی شک آزادی اسالو مایه شادی و سرور خانواده و بستگان او٬ کارگران و همکاران او در شرکت واحد و کل طبقه کارگر ایران است. آزادی منصور اسالو مایه شادی و خوشحالی میلیونها کارگر و انسان آزاده ای است که در این ٤ سال به کرات اخبار مختلف از شکنجه و پرونده سازی برای او را دریافت کرده و برای آزادی او تلاش کردند کرده اند. حزب حکمتیست در این شادی شریک است و آزادی اسالو را به خانواده و بستگان او٬ به کارگران سندیکای شرکت واحد٬ و به طبقه کارگر ایران تبریک میگوید.
داستان زندگی اسالو داستان زندگی رهبران و فعالین طبقه کارگر ایران است٬ که به جرم اعتراض به بی حقوقی و استثمار وحشیانه٬ به جرم درخواست سهمی از تولیدات خود برای زندگی قابل تحمل٬ نه تنها فقر و محرومیت٬ بلکه تهدید٬ ربودن٬ زندان و شکجه و ... را صدها مورد آزمایش کرده اند. داستان زندگی اسالو داستان زندگی فعالین طبقه ای است٬ که کوچکترین بهبودی در زندگی را با مبارزه هر روزه و اعتراض خود٬ با زور اعتصاب و اعتراض بدست آورده است. و داستان زندگی پر از تهدید و ارعاب اسالو٬ داستان "عدالت" طبقه ای است که برای استثمار طبقه کارگر٬ به هر جنایتی دست زده است. این "عدالت" آنها است٬ این قانون توحش بورژوازی است که سود سرمایه به قیمت بی حقوقی میلیونها انسان کارکن٬ به قیمت زندان و شکنجه سرلوحه سیاست و اهداف آن است.
شکنجه و زندان و پرونده سازی و اعدام فعالین و رهبران طبقه کارگر٬ فعالین حق زن و کل صف آزادیخواهی و هر انسانی که به هر دلیل در این جامعه لب به اعتراض گشوده است٬ بخشی از زندگی طبقه کارگر و مردم ایران در ٣٢ سال حاکمیت جمهوری اسلامی بوده است. طبقه کارگر ایران دوران حاکمیت جناحهای مختلف بورژوازی ایران را در زندگی خود آزمایش کرده است. از اصلاح طلب٬ لیبرال٬ تا تندرو و متحجر٬ همگی برای این طبقه پیامی جز قناعت و سکوت در مقابل کار مزدی و بی حقوقی مطلق نداشته اند. اما آنچه توانسته است حاکمیت بورژوازی ایران را در این دوران تضمین کند٬ قبل از استبداد و شکنجه و اعدام٬ که خصوصیت همه دولتهای بورژوائی٬ خصوصا در جوامعی مثل ایران است٬ بلکه پراکندگی و انشقاق صفوف خود این طبقه بوده است. پراکندگی و اختشاش در صفوف رهبران و فعالین طبقه کارگر به عنوان لولای اتحاد این طبقه٬ شرایطی مهیا کرده است که بورژوازی ایران توانسته است علی رغم تنفر عمیق طبقه کارگر٬ به حاکمیت خود ادامه دهد. همین مشکل میدان داده است که هر روز جناحی و جریانی از بورژوازی طبقه ما را به زیر پرچمهای ارتجاعی خود به عنوان سرباز جنگی فراخوان دهد. به همین دلیل امروز هر درجه پیشروی طبقه کارگر و تامین کوچکترین بهبودی در زندگی این طبقه در گرو اتحاد کارگران حول یک افق روشن سیاسی٬ حول پرچمی که منفعت کل طبقه کارگر را نمایندگی میکند٬ است.
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
١٢ خرداد ١٣٨٩- ٢ ژوئن ٢٠٠١١
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
٢٦ اسفند ١٣٨٩- ١٦ مارس ٢٠٠١١