خبرگزاری ایلنا به نقل از رضا رخشان از فعالین کارگری هفت تپه اعلام کرد که "هیأت حل اختلاف اداره شوش در تازه‌ترین احکام خود اخراج فریدون نیکو‌فرد، جلیل احمدی، قربان‌علیپور و محمد حیدری‌مهر را تایید کرد".
از سال ١٣٨٣ تا کنون حدود ٥ هزار کارگر در هفت تپه اخراج شده اند. از ٥ هزار کارگر باقیمانده نزدیک به ٤ هزار نفر کارگر فصلی هستند و حربه اخراج همیشه بالای سر آنان بوده است. کارگران هفت تپه برای مقابله با اخراج و بیکارسازی و برای دفاع از زندگی و حرمت و کرامت خود٬ سندیکای

خود را اعلام کردند. تلاش کردند صفوف خود را متحد کنند و در مقابل تعرض به سطح معیشت خود مشترکا مقابله کنند. از آن تاریخ به بعد دوری جدی از جدال و کشمکش میان کارگران و مدیریت هفت تپه و جمهوری اسلامی و همه ارگانهای دست ساز آنها شروع شد. در این مدت و بعد از دستگیری علی نجاتی٬ رضا رخشان٬ قربان علی پور٬ فریدون نیلوفر٬ محمد حیدری و جلیل احمدی٬ کارفرما از فرصت استفاده کرده و این کارگران را از کار اخراج کرد.

کارگران هفت تپه و خانواده های آنها بارها علیه این توطئه که مستقیم سندیکای هفت تپه و نمایندگان آنها را هدف قرار داده است اعتراض کرده اند٬ صدای اعتراض خود را به مقامات حاکم رسانده اند. اما صاحبکار و دولت و مقامات مسئول همگی علیه کارگران متحدند. بعد از اخراج آنها حراست هفت تپه فعالین کارگری این مجتمع را به جرم کمک مالی به فعالین کارگری اخراجی٬ تهدید به اخراج کرد.

و امروز در جواب اعتراض کارگران به اخراج٬ اداره کار شوش و هیئت حل اختلاف آن رای به اخراج کارگران داده است.
این اتفاق نه تازه است و نه غیر قابل انتظار. خانه کارگر و مجلس و حراست و دادگاه و قانون و همه و همه ابزار فشار بورژوازی برای تحمیل بردگی به طبقه کارگر و تامین سود از کار این طبقه است. میزان رعایت "عدالت" از جانب همه ارگانهای دولتی و مدیریت شرکت به درجه زور و فشار ما بستگی دارد. هیچ روزنه امید دیگری در کار نیست٬ نه مجلس و نه دادگاه و نه اداره کار و هیئت حل اختلافش٬ هیچکدام جز تلاش برای محکم کردن زنجیر بردگی بر دست و پای ما کار دیگری ندارند.

اخراج کسانی که در دفاع از کارگران منشا اثری هستند٬ نقشه آگاهانه مدیریت و حراست و اطلاعات و ادراه کارشان است. آنها نان شب ما را گرو میگیرند تا زبان به اعتراض نگشائیم و در مقابل کل فجایعی که علیه طبقه کارگر اعمال میکنند سکوت کنیم. به بند کشیدن نمایندگان کارگران و اخراج آنها ابزار تحمیل بردگی بیشتر به کل طبقه کارگر است٬ ابزار به زانو در آوردن ما است. و اما کل ماجرا این است که به این بربریت نباید تن داد٬ به زندان و اخراج و تهدید و ارعاب نباید تن داد. نباید گذاشت یک به یک فعالین و نمایندگان ما را زندان و اخراج کنند تا بتوانند ما را تا آخرین رمق به کار بکشند و زندگی خود و بچه هایمان را به تباهی بکشانند تا پول و ثروت بیشتر تولید کنیم. این کار در گرو اتحاد صفوف ما نه تنها در هفت تپه و شرکت واحد٬ بلکه در مراکز بزرگ تولیدی است و این مهم دست هر کارگر کمونیست و هر رهبر هوشیار و جدی طبقه کارگر را میبوسد.

خالد حاج محمدی
٨ اکتبر ٢٠١٠