بعد از قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و اعمال یک رشته تحریمها علیه ایران٬ دولت آمریکا و سپس اتحادیه اروپا تحریمهای جدیدی اعلام کرده اند. این تحریمها به بهانه شناخته شده "منع ایران از دستیابی به سلاح اتمی" اعمال شده اند. مدعی اند ایران اتمی خطری برای بشریت و امنیت جهان است. در ادامه همین سیاست به شیوه های مختلف و از زبان مقامات دولت آمریکا تکرار میکنند که "گردن کشی ایران و تن ندادن به شرایط آنها" ممکن است باعث بکار بردن گزینه نظامی علیه این کشور شود. دور جديدى از تحريمهاى اقتصادى و فضاى جنگى دال بر احتمال حمله نظامى، بر

فراز جامعه و مردم ايران سايه انداخته است.
در دنیای واقع، تحریم علیه ایران نه ربطی به امنیت جهان دارد و نه ربطی به مبارزه با جمهوری اسلامی و تروریسم آن. نه تحریم اقتصادی سلاحی علیه دولت جمهوری اسلامی است و نه شورای امنیت مامور حفظ امنیت جهان. شورای امنیت ارگان بی اراده ای است که مستقیما مامور پیش بردن سیاستهای دول غربی است و ابزار اعمال قلدری نظامی آنها و در راس آن دولت آمریکا و انگلستان بر جهان بوده است. منع سلاح هسته اى و ابراز نگرانی از امنیت دنیا دروغ و حقه بازی این دولتها است. اینها خود بزرگترین تهدید برای امنیت جهان و بشریت هستند. چهار سال قبل دولت بلر اعلام کرد که برای برنامه گسترش توليد سلاح هاي اتمى و توليد زيردريايي هاى مخصوص حدود ٢٠٠ ميليارد پوند طى ٣٠ سال آتى هزينه خواهند كرد! دولت آمریکا بزرگترین تسلیحات اتمی را در اختیار دارد و تنها دولتی است که آن را بکار برده است. یک مشت دولت تا دندان مسلح٬ با داشتن بزرگترین تسلیحات اتمی دنیا٬ با قلدری خود را مامور و صاحب اختیار دنیا گمارده اند و به خود حق داده اند که اجازه داشتن و نداشتن سلاح اتمی برای دیگران صادر کنند. اینها خود نه تنها بزرگترین تولید کنندگان سلاح اتمی در دنیا هستند٬ بلکه هر وقت منافعشان ایجاب کرده است٬ سلاح اتمی را علیه مردم بکار برده اند. تنها به عنوان نمونه در عراق بارها بمبهاى اورانيوم رقيق شده را علیه مردم بیگناه عراق بکار بردند که مردم عراق نسلها باید با عواقب زیانبار آن دست و پنجه نرم کنند.

اعمال تحریم به بهانه اتمی٬ ادامه همان سیاست است که دول غربی و بوش و بلر به نام مبارزه علیه سلاحهاى شيميايى دولت صدام حسین٬ با تحریم اقتصادی آن کشور٬ میلیونها کودک را از دسترسی به غذا و درمان و آب آشامیدنی محروم کردند و جامعه عراق را به باتلاقی از جنگ و مرگ و نیستی کشاندند. باتلاقی که به اسم آوردن "دمکراسی" و "آزادی" برای مردم عراق ساخته شد و در نتیجه آن بیش از هر چیز باندهای مسلح قومی و ناسیونالیستی و مذهبی و دستجات تروریست را پروراند و به جان مردم آن مملکت انداخت.

هدف اصلی دول غربی از اعمال تحریم و ایجاد فضای نظامی علیه ایران٬ نه مسئله اتمی و نه دفاع از مردم ایران و حقوق بشر و غیره است٬ بلکه فلاکتی است که بر آنها اعمال میشود. بخش اعظم دولتهای تا دندان مسلح از اسرائیل تا پاکستان و ... در سایه دوستی و قبول دولت آمریکا به عنوان ژاندارم دنیا سلاح اتمی دارند و ظاهرا هم "امنیت" دنیا را به خطر نینداخته اند. مردم ایران زیر فشار تحریم و فضای نظامی قرار میگیرند تا دولت ایران به شرایط مورد توافق غرب گردن نهد.

تحریم علیه ایران، سلاح کشتار جمعی علیه مردم است و بیش از همیشه دست جمهوری اسلامی را برای تحمیل سیاستهای ضد انسانی خود بر مردم باز میگذارد. موقعیت جمهوری اسلامی را در قبال مردم بهبود می بخشد و اختناق حاکم را افزایش میدهد. عواقب آن مستقیما بر زندگی و معیشت طبقه کارگر و مردم محروم و بر سفره خالی آنها سرشکن میشود. فقر و فلاکت موجود بر اقشار پایین جامعه را تشدید میکند. به علاوه به بهانه تحریم و احتمال جنگ "استکبار" و "بیگانه" بر طبل احساسات عقب مانده مذهبی و ناسیونالیستی میکوبد، بخشی از جامعه را پشت سر خود بسیج میکند و اختناق و فشار و سرکوب را تشدید میکند. فضای جنگی و خطر حمله اسرائیل و حفظ گزینه نظامی از جانب آمریکا تا همین امروز امکان نظامی کردن فضای جامعه را به جانیان جمهوری اسلامی داده و دست آنها را در کشتار و دستگیری و زندان باز گذاشته است. تحریم و فضای جنگی ابزاری در دست دولت برای عقب راندن اعتراض طبقه کارگر و زن و جوان و مردم محروم است و موقعیت آنها را در مقابل ارتجاع حاکم بشدت تضعیف خواهد کرد. تحریم اقتصادی به هر صورتی اعمال شود٬ هزینه آن از جانب جمهورى اسلامى بر دوش مردم ايران گذاشته خواهد شد. هر تيرى كه از دولتهاى خارجى به رژيم اسلامى شليك شود، در خدمت بقا جمهوری اسلامی و علیه مردم ایران است.
از نظر طبقه کارگر آگاه و کمونیستها تحریم اقتصادی و ایجاد فضای جنگی و جنگ احتمالی قاطعانه محکوم است. مبتکران و حامیان این سیاستهای ضد انسانی از آمریکا و کشورهای غربی تا اپوزیسیون چپ و راست بورژوایی باید افشاء و منزوی شوند. در همان حال نباید به جمهوری اسلامی و جناحهای آن مجال داد که با این حربه، فقر و فلاکت و اختناق و سرکوب بیشتر بر جامعه تحمیل و توهمات به راه حل جناح بورژوایی سبز را بازتولید کنند. صف متحد و متشکل و آگاه طبقه کارگر و مردم محروم میتواند و باید در مقابل فقر و فلاکت تحمیلی و سرکوب و اختناق قد علم کند و کلیت جمهوری اسلامی را با نیروی مبارزه خود به زیر بکشد.

حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٧ مرداد ١٣٨٩
٢٩ ژوئیه ٢٠١٠