در حاشیه حکم زندان به کارگران نیشکر هفت تپه
خالد حاج محمدی : در اطلاعیه سندیکای شرکت واحد٬ در محکومیت حکم زندان به کارگران نیشکر هفت تپه چنین آمده است: " در راستای اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه در سال ١٣٨٦ که به دلیل عدم پرداخت حقوق و رسیدن به پایه ای ترین حقوق صنفی کارگران(ایجاد تشکل مستقل) انجام شد ، تعدادی از کارگران دستگیر شدند که بعد از بازجویی های مکرر با قرار وثیقه، تا روز دادگاه از زندان آزاد شدند . دادگاه در مرحله اول رسیدگی

کارگران را به یکسال حبس که شش ماه آن را به حالت تعلیق در می آورد محکوم کرد و در زمان معین برای اعلام اعتراض ، کارگران با امید به رسیدگی عادلانه در دادگاه تجدید نظر شکایت کردند اما متاسفانه دادگاه تجدید نظر عینا" حکم صادره توسط دادگاه بدوی را تایید کرد".
به دنبال حکم دادگاه علیه پنج نفر از کارگران به اسامی علی نجاتی، فریدون نیکوفرد، قربان علی پور، جلیل احمدی و محمد حیدری٬ این کارگران از طرف حراست کارخانه نیشکر هفت تپه ممنوع الورد شدند.
داستان اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه و تلاشها و جانفشانیهای آنان جهت پرداخت حقوق خود و ممانعت از اخراج و خواست تشکل٬ بر کسی پوشیده نیست. ماجرای مبارزات این کارگران در این چند سال و تلاشهای دولت و مدیریت و حراست و بقیه دستگاههای سرکوب علیه آنها به گوش همه رسیده است. دولت و صاحب کار به جای جواب به آنها٬ به جای پرداخت حقوق ماهانه آنها٬ سردوانی و امروز و فراد کردن و بهانه های مختلف و نبود پول و شرکت نیشکر سود نمیدهد را همراه تهدید و پرونده سازی علیه آنها که سرانجام به احکام زندان تعدادی منجر شد را در پیش گرفته اند. مدتی مدیریت شرکت نیشکر تلاش کرد به بهانه واردات شکر ارزان و عدم سوددهی کارخانه٬ اعتراض کارگران به عدم پرداخت حقوق ماهانه و اخراج را از خود دور کند و آنها را دنبال نخود سیاه بفرستد. متاسفانه این شگرد در میان کارگرن تاثیر گذاشت و مدتی چگونگی سوددهی کارخانه و کمک دولت جهت ممانعت از ورشکستگی به مشغله بخشی از کارگران تبدیل شد.
اما تجارب همین اعتراضات و صدها اعتراض کارگری دیگر نشان میدهد که باید راه دیگری انتخاب کرد و اقدامات جدی تری را در دستور گذاشت. تجارب همین چند سال باید به همه نشان داده باشد که دولت حاکم و کارفرمایان برای تامین سود حاضرند نه تنها اخراج و زدن دستمزد و تحمیل شرایط کار جهنمی٬ بلکه زندان و پرونده سازی و آدم ربایی و هر آنچه باورد نکردنی است را نیز به کارگران تحمیل کنند. در چنین شرایطی اعتراض پراکند بخشهای مختلف با تمام جانفشانی ها٬ فداکاریها و حقانیت آن و لزوم دفاع و حتی ادامه آن کارساز نیست. اکنون بیش از سه سال است ما مرتب شاهد این وضع در نیشکر هفت تپه هستیم و هنوز تقریبا هیچکدام از مطالبات کارگران برآورد نشده است. این اوضاع تنها به کارگران هفت تپه مربوط نیست. اعتراضات کارگران شرکت واحد که هم اکنون اسالو و مددی از رهبران آن هنوز در زندانند٬ اعتراض کارگران شاهو و نساجی کردستان در سنندج٬ اعتراض کارگران لاستیک سازی البرز٬ اعتراض کارگران لوله اهوز که چند روز گذشته در میدان شهر دست به تمجع زدند٬ اعتراضات بخشهای مختلف ایران خودرو و... ٬ همگی تنها مواردی از اعتراض کارگران به عدم پرداخت حقوق و علیه اخراج و ... بوده است که موفقیت چشمگیری را همراه نداشته اند.
فعالین کارگری و کارگران کمونیست باید کاری جدی تر و تاکتیکی موثر تر را در دستور خود بگذارند. باید راه دیگری را در پیش پا بگذارند که بتواند نیروی پراکنده و اعتراضات پراکند کارگران را حول خواستهای اصلی و سراسری طبقه کارگر یک کاسه و متحد کند. باید راهی برای ایجاد کشاندن بخشهای مهم و صنعتی کارگری علیه وضعیت موجود جلو پا گذاشت و برای به سرانجام رساندن آن تلاش کرد.
اطلاعیه کارگران شرکت واحد در محکومیت حکم زندان برای کارگران هفت تپب ارزشمند است و اکنون میبایست این اقدام از جانب بخش وسیعی از مراکز کارگری و خصوصا مراکز بزرگ صنعتی در دفاع از کارگارن هفت تپه تکرار میشد. اما با این وصف نیاز امروز و تجارب تا کنون و شرایطی که بر طبقه کارگر تحمیل شده است٬ احتیاج به ایجاد صفی متحد و اقدامی جدی برای ایجاد آن٬ حول مهمترین خواستهای طبقه کارگر از آزادی تشکل تا بیمه بیکاری و افزایش دستمزدها و ... را دارد. آزادی اسالو و مددی و لغو احکام زندان کارگران هفت تپه و بقیه فعالین کارگری و ایجاد درجه ای موفقیت در مقابل اخراج و بیکاری و حق تشکل و ...٬ وقتی ممکن است که فعالین ایران خودرو و شرکت واحد و هفت تپه و مراکز مهم صنعتی دست در دست هم برای ایجاد اتحادی بزرگتر در صفوف خود و اعتراضی قدرتمند تر قدم بردارند. این کار ساده نیست اما تنها راه است. این کار ممکن و عملی است به شرطی که رهبران کارگری در این مراکز و کارگران پیشرو و کمونیست برای ایجاد چنین اتحادی از پیش خود هم نظر و متحد شوند.