کمونیست: اواسط دسامبر ٢٠١٤ کمپینی از طرف تشکیلات خارج کشور حزب حکمتیست، علیه سیاست و عملکرد ترکیه و بند و بست و کمک به داعش و در دفاع از کوبانی اعلام شد. سوال این است مبرمیت این ماجرا چه بود و اقدامات تا کنونی شما و کار کمپین به کجا رسیده است.
خالد حاج محمدی: ابتدا به اطلاع برسانم که ما کمپین خود را در دوره ویژه ای اعلام کردیم٬ کوبانی در خطر سقوط بود و در محاصره کامل دولت ترکیه و همزمان داعش. سقوط کوبانی نه تنها بدلیل خطر نظامی حمله داعش٬ بلکه و در وهله اول خطر سقوط بدلیل محاصر اقتصادی کامل کردستان سوریه و در راس آن کانتون کوبانی توسط ترکیه و کمبود آب
آشامیدنی و غذا و امکانات پزشکی و غیره بود. همزمان ما شاهد بودیم که حساسیت عمومی نبست به این خطر بشدت کاسته شده بود٬ چیزی که هم اکنون هم ادامه دارد. دوره اعتراضات وسیع توده ای و فشار عمومی به دولتهای غربی٬ به دولت ترکیه و حکومت اقلیم کردستان که همگی آرزوی سقوط کوبانی را داشتند٬ پایان یافته بود. مردم به غلط فکر میکردند دولت آمریکا و بمبارانهای آنها و شکل گرفتن ائتلاف علیه داعش کمک به کوبانی است و خطر سقوط چه نظامی و چه اقتصادی و لجستیکی و... رفع شده است.
علاوه بر اینها کانتونهای کردستان سوریه طی اطلاعیه ای خطیر بودن اوضاع و کمبود شدیدی امکانات و.. و خطر سقوط را گوشزد کرده بودند و این هم میطلبید که هر نیرو و جریان مسئولی هر چه در توان دارد دریغ نکند. بعلاوه مظفر محمدی از رهبری این حزب به کوبانی رفته بود٬ اوضاع را از نزدیک دیده بود٬ رهبران و سازماندهندگان مقاومت کوبانی را ملاقات کرده بود، جبهه های جنگ و اردوگاه آوارگان و مشکلات دهها هزار انسان از کودک و پیر و جوان را مشاهده کرده بود و بطور عینی ما در جریان کل اوضاع بودیم. لذا و علیرغم اینکه به تعطیلات سر سال نزدیک شده بودیم و این مسئله اقدامات ما و کار ما را با محدودیتهای جدی روبرو میساخت٬ اما اوضاع کوبانی و مخاطراتی که بود و هنوز هم موجود است٬ برای ما و هر نیروی مسئولی مبرمیتی ایجاد کرده بود که میبایست کاری کند و ما نیز در این اوضاع کمپین را اعلام کردیم.
اقدامات ما: ما کارهای مقدماتی کمپین را فوری پیش بردیم٬ طی فرخوانی کمپین را اعلام کردیم٬ خطیر بودن اوضاع را گوشزد کردیم و صمیمانه از همه نیروهای سیاسی٬ احزاب چپ٬ اتحادیه های کارگری و نهادهای انسان دوست دعوت کردیم که به هر شکل که خود مناسب میدانند به کمک مردم کوبانی بشتابند٬ به دولت ترکیه را تحت فشار بگذارند که به محاصره کوبانی پایان دهد و... . اطلاعیه کمین را به زبانهای مختلف٬ انگلیسی٬ آلمانی٬ کردی٬ ترکی٬ عربی و... ترجمه کردیم و برای طیف وسیعی از احزاب و سازمانها و نهادهای مختلف ارسال کردیم. پتیشنی با همین مضمون آماده کردیم و بدست دیگران رساندیم که تا کنون صدها نفر آنرا امضا کرده اند.
همزمان از ترکیه و سوریه٬ عراق و ایران٬ انگلستان و سوئد و آلمان تعدادی دیگر از کشورها وارد تماس و دیدار با تعدادی از احزاب و جریانات و حتی افراد شدیم. با تعدادی از اتحادیه های کارگری از ترکیه تا اروپا تماس گرفتیم و تلاش کردیم آنها را ترغیب به کاری و اقدامی عاجل کنیم. تلاش کردیم با جریانات درگیر در خود کوبانی و شخصیتهای آنها نیز روابطی برقرار کنیم و حتی خود آنها را متقاعد کنیم که مستقلاً فراخوان بدهند و کاری علاوه بر مقاومت و جنگ مستقیم در کوبانی٬ در خارج از سوریه و مشخصا در اروپا بکنند. جهت ما و سیاست ما این بود که هر نیرویی و هر شخصیت و نهادی به هر صورت که مایل است دست به اقدام و حرکتی در جهت محکومیت ترکیه و فشار به این کشور٬ فشار به دولتها و پارلمان کشورهای اروپایی جهت فشار به ترکیه٬ انجام دهند. لازم به توضیح است که در این پروسه متوجه شدیم که بعضی از اتحادیه های کارگری و نهادهای انسان دوست از اروپا تا افریقا و تا ترکیه اقداماتی جدی در دفاع از کوبانی پیش برده اند، بخشا هیئت هایی به کوبانی و حتی کانتون جزیره فرستاده اند و در نظر دارند کارهایی بکنند که امیدوارم از این نوع اقدامات ادامه داشته باشد. ضمنا ما در انگلستان و آلمان نیز آکسیونهایی به منظور اطلاع رسانی و جلب توجه و زنده کردن مسئله کوبانی پیش بردیم که اخبار آن قبلا پخش شده است. البته و همچنانکه در اول اشاره کردم٬ موقعیت زمانی و تعطیلات سر سال موانع زیادی را برای ما ایجاد کرد و محدودیتهای جدی به ما تحمیل کرد که از قبل هم به آن واقف بودیم. اکنون کمتر از سه هفته از اعلام کمپین گذشته است و ما تا اینجا آمده ایم.
کمونیست: آیا این مخاطرات کوبانی هنوز پابرجا است؟ و کوبانی هنوز به دفاع مردم انسان دوست در جهان نیاز دارد؟
خالد حاج محمدی: خطر از کوبانی رفع نشده است و نیازهای مختلف مردم کوبانی به قوت خود باقی است. اکنون ترکیه به عنوان عضو ائتلاف علیه داعش همراه با آمریکا و عربستان و قطر مشترکاً تلاش دارند از فرصت عروج داعش و به نام مبارزه و جنگ با داعش اهداف خود در منطقه را دنبال کنند. دولت اقلیم کردستان و بارزانی به عنوان رئیس آن در تلاش است به نام مبارزه با داعش علاوه بر پیوستن به جبه غرب امکاناتی برای خود دست و پا کند. شاهدیم که شنگال در تبانی با بارزانی و حکومت اقلیم به داعش واگذار شد. دو واقع اگر تراژدی شنگال و جنایات وسیع را داعش مرتکب شد٬ دولت اقلیم کردستان و شخص بارزانی از مسببین تراژدی هستند. البته بدنبال و به نام مردم شنگال کلی امکانات تسلیحاتی و مالی و ... دریافت کردند. خلاصه اینها بیش از داعش نگران رشد و راه افتادن نمونه هایی از نوع مقاومت کوبانی و سازمان دادن مردم در دفاع از هستی و زندگی خود است. به همین دلیل اکنون کل این جبهه ارتجاعی به فکر بیرون کردن داعش از شنگال افتاده اند، در شرایطی که کل این جبهه و در راس آنها بارزانی در تسلیم شنگال به داعش مستقیم نقش داشتند. اما در کل این پروسه بخشی از مردم شنگال در کوههای اطراف و در منطقه شنگال با داعش در جنگ بودند. دوره اخیر تحرکی در میان مردم شنگال راه افتاده بود و رسما اعلام میکردند که میخواهند مثل مردم کوبانی از زندگی خود دفاع کنند٬ به شنگال برگردند و شهر را از داعش پس بگیرند. طبقه اخباری که هست بیش از ٣ هزار نفر از مردم شنگال و منطقه مسلح شده و دست به تحرکی در این جهت زده اند. و در دل این ماجرا بارزانی و ترکیه و عربستان و بقیه دولتهای مرتجع راه افتاده اند که قهرمان جنگ در شنگال شوند و همزمان پروسه تسلیح عمومی مردم و تکرار الگوی کوبانی را بخشکانند.
کوبانی هنوز تنها است٬ کل دولتها غربی و "ائتلاف علیه داعش" به رهبری آمریکا ضد کوبانی و الگوی کوبانی هستند. آنها آرزو دارند کوبانی سقوط کند٬ آروز دارند کانتونهای جزیره و... بدلیل اقدامات انسانی و پیشروانه آنها و تلاش برای اداره امور خود٬ از بین بروند. اینها هم خطر جدی بر بالای سر مردم منطقه٬ خطر برای کوبانی و کانتونهای کردستان سوریه و کل منطقه هستند. دفاع از کوبانی یک نیاز و یک وظیفه خطیر انسانی است٬ دفاع از بشریت و دفاع از تمدن در مقابل توحش داعش و نه تنها داعش که کل جبه ارتجاع منطقه و از جمله ائتلاف علیه داعش است.
ما کماکان فکر میکنیم یک تحرک انسانی و سراسری در دفاع از کوبانی میتواند کارساز باشد. فکر میکنیم نجات کوبانی بدست بشریت متمدن ممکن است. فکر میکنیم تفوق در جنگی که علیه کوبانی در جریان است٬ علیه محاصره اقتصادی کوبانی توسط ترکیه و با همکاری دولت بارزانی ممکن است. ما همه نیروهای سیاسی متمدن٬ همه انسانهای آزادیخواه و همه اتحادیه های کارگری و بشریت انسان دوست را به دفاع از کوبانی فرامیخوانیم. نباید کوبانی را تنها گذاشت و امروز متاسفانه عملا کوبانی تنها است.