آهو دریایی، دانشجوی "دانشگاه علوم تحقیقات تهران"، روز ۱۲ آبان در اعتراض به تعرض فیزیكی و فشار و تهدید نیروهای حراست دانشگاه، كه منجر به پاره كردن لباسهای او شد، با درآوردن لباسهای خود به نشانه اعتراض به قدم زدن در محوطه دانشگاه دست زد. اعتراضی که بلافاصله با حمله نیروهای انتظامی و ضرب و شتم و دستگیری وی روبرو شد.

خبر دستگیری آهوی دریایی، ضرب و شتم او و انتقال اش به بیمارستان روانی، موجی از اعتراض به جمهوری اسلامی در حمایت از وی را در ایران و سراسر جهان دامن زد. بازنشستگان در كرمانشاه در تجمع اعتراضی خود، ضمن حمایت از آهو دریایی خواهان آزادی فوری او شدند، دهها هزار نفر در سراسر ایران در میدیای اجتماعی به اشكال مختلف او را حمایت كردند، حركت نمادین، شجاعت و ایستادگی، جسارت و مقاومت بر حق او را ستودند و خواهان آزادی فوری او شدند. روز ۱۵ آبان به فراخوان انجمن و نهادهای دفاع از حقوق زنان و حقوق مدنی فرانسوی - ایرانی صدها نفر در میدان "پنتیون" پاریس میتینگ اعتراضی برگزار كردند، عكسهای آهو دریایی را در دست گرفته و خواهان آزادی او و همه زندانیان سیاسی شدند. در این مدت از امنستی تا انواع نهاد و سازمان مدافع حقوق انسان و مدافعین حق زن در ایران و كشورهای مختلف به دستگیری آهو و پرونده سازی کثیف رژیم برای او به نام "بیمار روانی" اعتراض كردند و تجمعات مختلف در شهرها و پایتخت های كشورهای غربی برگذار كردند.

اعتراض و جسارت آهو دریایی بعنوان یكی از هزاران دختر انقلاب ایران، یكی از هزاران جوان آزادیخواه، اعتراض به بی حقوقی زن، به آپارتاید جنسی، به سنت و فرهنگ اسلامی و مرد سالار و ضد زن در جامعه ایران و به جمهوری اسلامی به عنوان عامل و بانی اصلی این توحش است. آهو دریایی و حركت نمادین و ارزشمند او علیه بی حقوقی زن، عصیان یک نسل و از جنس حركت نمایدن دختران انقلاب و سوزاندن روسری به علامت اعتراض به زن ستیزی سیتماتیک و روزمره حاکم در ایران است.

او بار دیگر توجه مردم آزادیخواه و متمدن جهان را به وجود یك جنبش قوی، خودآگاه و مدرن و انسانی جلب كرد. جنبشی كه زنان و دختران برابری طلب و آزادیخواه با مقاومت خود پیشقراولان آنند و ۴۶ سال است به قوانین اسلامی، به زن ستیزی، به فرهنگ و سنت اسلامی و عقب مانده نه گفته اند! جنبشی كه در سراسر ایران، در دانشگاه و خیابان، در مراكز كاری و شهر و میادین آن و در خانواده و همه جا به زن ستیزی و بی حقوقی زن اعتراض كرده است و علیه آن شوریده است. جنبشی كه با پرچم آزادی زن، در مقابل یكی از مرتجع ترین و ضد زن ترین حاكمیت های تاریخ بشر جنگیده و كوتاه نیامده است و ماشین سرکوب آنرا فلج کرده است.

این جنبش در شهریور ۱۴۰۱ و بعد از قتل حكومتی مهسا امینی، با قدرتی عظیم و با پرچم آزادی زن سراسر ایران را فرا گرفت، جمهوری اسلامی را به چالش کشید، همزمان جنبشهای ضد زن و عقب مانده قومی و مذهبی را به حاشیه راند و مهر خود را به سیمای سیاسی-اجتماعی ایران و منطقه زد. جمهوری اسلامی امروز فضای جنگی و میلیتاریستی در منطقه و عربده كشی فاشیستهای جنگ طلب حاكم بر اسرائیل، كشمكشها و تهدیدات و تبلیغات جنگی را دستمایه تعرض به جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه در ایران، كه آزادی زن یك ركن پایه ای آن است، کرده است. تلاش میکند برای حاكمیت خود زمان بخرد. حمله به زنان و اعدامها در این دوره گوشه ای از تلاش مذبوحانه بورژوازی و حكومتش برای عقب راندن جنبش آزادیخواهانه در ایران و جنبش حق زن است.

ترفندهای جمهوری اسلامی، اعلام اینكه پرونده آهو دریایی امنیتی نیست و اجتماعی است، بیان فشار اعتراضات همه جانبه به دستگیری او است. اما معرفی او به عنوان "بیمار روانی" و مخفی كردن او از چشم جامعه و مردم ایران و قرار دادن او در شرایط شكنجه های روحی و روانی، توطئه ای علیه آهو و برای شكستن او است. كم نیستند انقلابیون و آزادیخواهانی كه زندگی شان در این زندانها، در بیمارستانهای ״ویژه״ و روانی به تباهی روحی و روانی کشیده شد. نباید اجازه داد این توطئه شوم علیه آهو دریایی انجام بگیرد.

آهو صدای جنبشی است كه علیه توحش و بربریت حاكم بر زنان در همه ابعاد آن، به میدان آمد و ارتجاع حاكم را عقب راند. جنبشی كه دوفاكتو آزادی پوشش را به قدرت خود تحمیل و گشت ارشاد را جمع كرد و روسای حاكمیت را به عقب نشینی وادار كرد. آهو دریایی چهره جوان این جنبش، دختر عصیانگر و آزادیخواه این جنبش است.

نباید گذاشت آهو تنها بماند، نباید اجازه داد در خفا و دور از چشم مردم آزادیخواه، بدون وكیل و ملاقات با خانواده، مخفیانه و در تنهایی حرمت و شخصیت اش مورد تعرض مشتی جانی قرار بگیرد، نباید اجازه داد حتی یك روز هم در زندان بماند. توطئه علیه وی، توطئه علیه جنبش حق زن و علیه جنبش آزادیخواهانه ما مردم در ایران است. باید علیه حاكمین و برای آزادی او به هر شكل ممكن اعتراض كرد و خواست آزادی فوری وی در همه تجمعات ما، از كارگر و بازنشسته، از معلم و پرستار، از دانشجو و دانش آموز تا صفوف زنان همه جای ایران برجسته شود. باید دستگیر كنندگان و قضات جنایتكار حكومتی و زندانبان و شكنجه گران آهو را از كرده خود پشیمان كرد.

17 آبان 1403