در اعتراضات ٢٢ خرداد صدها نفر از مردم معترض در تهران و شهرهای دیگر توسط جمهوری اسلامی دستگیر شدند. نیروهای انتظامی٬ سپاه پاسداران و انواع دستجات مسلح و غیر مسلح رژیم که از مدتی پیش خود را برای مقابله با تحرکات احتمالی مردم در سالگرد انتخابات ٢٢ خرداد آماده کرده بودند٬ در این روز به جان مردم بی دفاع افتادند٬ با همه امکانات خود علیه آنها بسیج شدند و دسته دسته مردم معترض را روانه بازداشتگاهها و زندانهای رژیم کردند.
اطلاعات منتشره حاکی از دستگیر شدن حدود ٩٠٠ نفر از مردم معترض است. ارگانهای سرکوبگر از این فرصت استفاده کرده و به بهانه های مختلف
تعدادی از فعالین کارگری را نیز احضار و بدون هیچ دلیل و مدرکی دستگیر کرده اند. تلاش کرده اند با دستگیری وسیع مردم٬ با ایجاد رعب و وحشت٬ توان سرکوب خود را به رخ مردم بکشند و کل جامعه را مرعوب کنند.
٢٢ خرداد شاهد صحنه هائی از فداکاری مردم و از جان گذشتگی آنها در مقابل خیل مزدوران رژیم بودیم که عمق تنفر و بیزاری آنها از وضعیت موجود را نشان میدهد. مردم جمهوری اسلامی را نمیخواهند٬ این را سی سال است در هرلحظه حیات شخصی و اجتماعی اکثر مردم ایران، شاهدیم. سی سال است به مناسبتهای مختلف کارگران٬ زنان و جوانان آزادیخواه علیه جمهوری اسلامی اعتراض کرده اند٬ به خیابان آمده اند٬ پیشروی و عقب نشینی کرده اند٬ زندان رفته اند٬ اعدام و سنگسار شده اند، و باز به اعتراض خود ادامه داده اند. اعلام انزجار مردم از جمهوری اسلامی٬ به هر شکل و در هر سطحی، ریختن به خیابان و تجمع٬ حق مردم است. دستگیری و زندانی کردن مردم به هر بهانه ای ممنوع است. همه دستگیر شدگان باید بی قید و شرط آزاد شوند.
اما طبقه کارگر ایران٬ زن و جوان آزادیخواه و همه کسانی که برای آزادی و رفاه و حقوق انسانی مردم تلاش میکنند٬ همه کسانی که خواهان جامعه ای آزاد و برابرند٬ باید بدانند که جنبش سبز نماینده اعتراض آنها نیست. جنبش سبز جنبشی ارتجاعی و خود آگاه بورژوائی است که در سرکوب آزادیخواهی و تحمیل نابرابری در جامعه٬ در ضدیت با کارگر و زن و آسایش و رفاه و آزادی مردم آزادیخواه٬ دست کمی از جناح همزاد خود در حاکمیت ندارد. جنبش سبز بر اعتراض برحق کارگر٬ زن و جوان و مردم آزادیخواه لباس اسلامی و ارتجاعی میکند٬ آن را در خدمت اهداف ارتجاعی خود قرار میدهد٬ همان اهدافی که سی سال قبل زیر رهبری خمینی جمهوری اسلامی را به مردم تحمیل کردند.
ترس واقعی جناح حاکم، خامنه ای و احمدی نژاد و دستگاه جنایت و کشتارشان، نه از جنبش سبز، موسوی و کروبی و صانعی، که از قدرت طبقه کارگر و قدرت جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه ای است که اگر به میدان بیاید میتواند مرگ و سرنگونی جمهوری اسلامی را سرآغاز آزادی و برابری برای همه در ایران کند. این ماشین ارعاب و سرکوب برای ترساندن طبقه کارگر از دست بردن به قدرت خود، برای عقب راندن جوانان از عدالتخواهی و آرمانخواهی چپ و کمونیستی، و برای به تسلیم کشاندن جنبش مترقی رهایی زن در ایران است. ترس رژیم از نیروهایی است که نه برای تحقق آرمانهای رهبران سبز، نه برای اجرای بهتر قانون اساسی و "مرحمت" و نوازش بیشتر خانواده خمینی و سایر مراجع تقلید، نه برای شریک کردن بیشتر امثال رفسنجانی و موسوی در قدرت، که علیه فقر و نابرابری، علیه بردگی مزدی و استثمار، علیه تحجر اسلامی و زن ستیزی، و علیه لگدمال کردن زندگی دو نسل از کودکان و جوانان در ایران، هر روز ممکن است به میدان بیآیند.
جمهوری اسلامی در مقابل مردم به جان آمده، اما بی سازمان و پراکنده، به هر جنایتی دست میزند. تنها راه خاتمه دادن به این وضعیت به زیر كشیدن ماشین جنگی و سركوب و ترور جمهوری اسلامی است. این كار تنها از عهده طبقه كارگر آگاه و متشکل و متحدی ساخته است که خود توانسته باشد در حزب و تشکل های توده ای اش سازمان یافته، و رهبری مبارزات و اعتراض میلیونی زنان و مردان و جوانان به جان آمده از گرسنگی و فقر و تباهی و سركوب و جنایت جمهوری اسلامی را بر عهده گرفته باشد.
این از عهده طبقه کارگر آگاهی ساخته است که صف متمایز خود از جنبشهای ارتجاعی را میشناسد و آن را تشکیل میدهد، به منافع مستقل خود آگاه است٬ و نیروی خود را مستقل از جنبشهای بورژوائی و ضد کارگری بر پای خود و در دفاع از منافع خود سازمان میدهد و مردم آزادیخواه و محروم را در صف خود٬ در دفاع از آزادی و برابری و برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی جمع میکند. این تنها راه واقعی به زیر کشیدن ماشین سرکوب حاکم است.
حزب كمونیست كارگری ایران - حكمتیست، كمونیست ها، طبقه كارگر٬ زن٬ جوان و مردم آزادیخواه و برابری طلب را به سازمان دادن مبارزات مستقل خود٬ به اتحاد صفوف خود و به گشودن جبهه ای قدرتمند و مستقل از جناح های جمهوری اسلامی، در مقابل کلیت جمهوری اسلامی و در مقابل این جنایات فرا می خواند.
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد جمهوری سوسیالیستی
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٢٤ خرداد ٨٩- ١٤ ژوئن ٢٠١٠