یکی دیگر از کنفرانس های سالانه ی سازمان بین المللی کار (آی ال او) که صد و دومین کنفرانس این سازمان است، در اوائل ژوئن ٢٠١٣ در ژنو بر گزار می شود. در این کنفرانس بار دیگر نمایندگان جمهوری اسلامی به نام نماینده کارگران ایران، پذیرفته و شرکت می کنند. شرکت نمایندگان جمهوری اسلامی از جانب خانه کارگر و شوراهای اسلامی و ...، در کنفرانس سازمان بین المللی کار، هرسال با اعتراض فعالین کارگری و احزاب و نهادهای همبستگی بین المللی کارگری مواجه شده است. امری که هر ساله موجب بی توجهی رهبری آی ال او قرار می گیرد.
این در حالی است که رهبری آی ال او هم بخوبی می داند که طبقه کارگر ایران از حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری و حق
اعتصاب محروم است. بی تفاوتی رهبری این سازمان به این امر، زیر پا نهادن منافع بخشی از طبقه کارگر جهانی در ایران و دهن کجی به اصول و پرنسیپ هایی است که قاعدتا این نهاد بین المللی کارگری باید به آن پایبند باشد.
کنفرانس آی ال او قاعدتا باید مجمع نمایندگان واقعی کارگران کشورهای مختلف جهان باشد، نه مجمع نمایندگان دولت و حامیان سرمایه داران این و آن کشور عضو. آیا این حقیقت که خانه کارگر و شوراهای اسلامی و نمایندگانی که از جانب این نهادهای دولتی جمهوری اسلامی به کنفرانس آی ال او می آیند، تشکلهایی ضدکارگری اند، بر رهبری "آی ال او" پوشیده است؟ آیا بر "آی ال او" پوشیده است که در ایران رهبران و فعالین کارگری و رهبران تشکل های سندیکایی مستقل از دولت مانند سندیکای شرکت واحد و هفت و تپه و... هر باره به بهانه های مختلف تعقیب و دستگیر وزندانی شده و همزمان از کار اخراج می گردند؟ آیا ما باید هر ساله این حقایق آشکار را به سازمان بین المللی کار گوشزد و خاطر نشان کنیم؟
بی توجهی و بی تفاوتی رهبری آی ال او به این حقایق و بی توجهی به اعتراضات مکرر و هر ساله به سیاست و تصمیم این سازمان مبنی بر پذیرفتن نمایندگان دولت جمهوری اسلامی به نام نماینده طبقه کارگر در ایران، موجب بی اعتباری این سازمان نزد طبقه کارگر ایران و فعالین و رهبران کارگری و سندیکاهای کارگری مستقل از دولت شده است. طبقه کارگر ایران و نمایندگان واقعی اش حق دارند اعلام کنند که سازمان بین المللی کار ربطی به منافع این طبقه ندارد و منفعتی از آن ها را نمایندگی نمی کند.
همچنین کارگران ایران و فعالین و رهبران کارگری از نمایندگان تشکل های کارگری شرکت کننده در اجلاس آی ال او انتظار دارند که در مقابل سیاست و عمل این سازمان سکوت نکنند و حضور نمایندگان دولت جمهوری اسلامی به نام کارگران ایران را در کنار خود نپذیرند و تحمل نکنند و خواهان خروج نمایندگان دولت ایران و حضور نمایندگان واقعی کارگران در این کنفرانس شوند.
کمیته خارج کشور حزب کمونیست کارگری- حکمتیست بار دیگر حضور نمایندگان جمهوری اسلامی در کنفرانس سالانه آی ال او و پذیرفتن این هیات نمایندگی دولتی ازجانب این سازمان را تقبیح نموده و آن را عملی در جهت تضعیف و زیر پا نهادن حقوق و منافع کارگران ایران از جانب این سازمان می داند.
همچنین ما از فراخوان سندیکاهای فرانسوی به تظاهرات در حمایت از فعالین کارگری زندانی، دفاع از حقوق کارگران و آزادی‌های سندیکایی در ایران در روز ١٣ ژوئن در برابر دفتر سازمان جهانی میدان ملل- ژنو، حمایت می کنیم. شرکت نمایندگان سندیکاهای حاضردر اجلاس آی ال او در این گردهمآیی اعتراضی، فرصتی است که همبستگی خود را با هم طبقه ای های خود در ایران اعلام دارند.
علاوه بر آن، تجمع اعتراضی و تظاهرات در حمایت از حقوق کارگران ایران و آزادی تشکل واعتصاب، خود به نوعی و به شکل دیگری به سازمان بین المللی کار و اجلاس سالانه ی این سازمان خاطرنشان می کند که پذیرفتن نمایندگان دولت جمهوری اسلامی به نام نمایندگان کارگران ایران، سیاست و عملی مغایر با منافع طبقه کارگر ایران است.
جواب رهبری آی ال به اعتراضات و حق طلبی های طبقه کارگر در ایران و این همبستگی طبقاتی بین المللی چیست؟
پیوستن نمایندگان سندیکاهای شرکت کننده ی اجلاس آی ال او، به تجمع و تظاهرات ١٣ ژوئن به فراخوان سندیکاهای فرانسوی، برای طبقه کارگر ایران و فعالین و رهبران کارگری که تحت تعقیب و فشار و زندان و شکنجه قرار گرفته اند، مایه دلگرمی و همبستگی طبقاتی است. ما از این همبستگی طبقاتی بین المللی استقبال کرده و دست کلیه شرکت کنندگان در این تجمع و تظاهرات را بگرمی می فشاریم.
کمیته خارج کشور حزب کمونیست کارگری- حکمتیست
٢٩ اردیبهشت ١٣٩٢- ١٩ مه ٢٠١٣